Quick post: Milos Rajkovic, the new art
Easter Masterpieces
by Nefeli Maria Kavvada
Easter: one of Christianity’s greatest celebrations. It has inspired a big part of humanity and of course art in all of its expressions, (music, poetry, literature, cinema, painting etc). Some of the greatest artists made their most famous masterpieces using the easter theme and the last days of Christ in Earth.
Below there are ten masterpieces of top artists as Da Vinci, Caravaggio, Dali, Rubens, Rembrandt etc. Enjoy them, listening the beautiful music of Bach’s St Matthew Passion.
«The Kiss» in Painting
by Nefeli Maria Kavvada
The kiss is the ultimate gesture to express your love to your lover. Until the middle of the last century, kissing was inappropriate between two unmarried people and even now, it’s considered wrong to some cultures when it’s shown in public places.
Nonetheless, many artists decided to imprint this action and its sentiment, each one with his own personal way. We can observe the most of these painters are late in the timeline of the history of art (after 19th century), which is reasonable if we consider the history of Europe. Moreover, some of them have as main field of painting the romantisme between two lovers, such as Hicks and Lorusso, and some of them are well known for their painting with the particular theme, as Klimt of course.
Above, we can see, in chronological time, «The Kiss» through the years and its transformation from time to time, from style to style.
Ron Hicks: Ένας σύγχρονος Ιμπρεσιονιστής
της Νεφέλης Μαρίας Καββαδά
«I can’t imagine not painting…not creating. If I’m not painting, creating, sharing my gift and seeing the beauty of life everyday, then what’s the point? My work is not just what I do, it’s who I am.» – Ron Hicks
Ιμπρεσιονισμός: ένα κίνημα που μας έχει προσφέρει μερικά από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα όλων των εποχών…και όπως φαίνεται συνεχίζει να μας προσφέρει. Λόγος γίνεται για τον Αμερικανό Ron Hicks, ο οποίος μέσα από τη ζωγραφική του μας διηγείται μια σύγχρονη ιστορία, δωσμένη με έναν ρομαντικό, αφαιρετικό και πάνω από όλα αρηστουργηματικό τρόπο.
ROMANCE. CHARM. PARLOR. BEAUTY. MANNER. CONTEMPORARY.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ron Hicks: Ένας σύγχρονος Ιμπρεσιονιστής»
Στο πνεύμα των Χριστουγέννων…
της Νεφέλης Μαρίας Καββαδά
Όλος ο κόσμος συγκινείται από μέρες γιορτινές σαν αυτές. Έτσι και οι καλλιτέχνες δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανέπαφοι… Μεγάλοι – και όχι μόνο – ζωγράφοι, επιστρατεύουν την τέχνη τους για να μας παρουσιάσουν τα Χριστούγεννα μέσα από τα δικά τους μάτια και να μας προσφέρουν ένα ακομα αριστούργημα! Johnson, Johansen, Monet, Bruegel, Gauguin κλπ και φυσικά ο αγαπημένος και μεγάλος Έλληνας ζωγράφος Νικηφόρος Λύτρας βρίσκονται εδώ για σας.Θαυμάστε, λοιπόν, κάποιους από τους αγαπημένους χριστουγεννιάτικους πίνακες. Νομίζω ότι θα μιλήσουν σε ολονών τις καρδιές μας. Καλή Απόλαυση!
Art + Magic = Alexa + Meade – David Blaine
Της Νεφέλης Καββαδά
ΕΚΤΑΚΤΟ: Ζωντάνευσαν εικονιζόμενοι έργων τέχνης και τριγυρνουν στους δρόμους της …
Ο λόγος βεβαίως γίνεται για την ταλαντούχα Alexa Meade και το ιδιαίτερο και πρωτοποριακό στυλ της. Στόχος της είναι να μετατρέπει την τρισδιάστατη πραγματικότητα σε δισδιάστατη ψευδαίσθηση, προκαλώντας αίσθηση και ενδιαφέρον στο χώρο της τέχνης και όχι μόνο. Το προσωπικό της στυλ ήταν απόρροια ενός πειραματισμού της με μαύρο χρώμα και τη φυσική σκιά.
Η πρωτότυπη τεχνοτροπία της της έδωσε εισητήριο για τις μεγαλύτερες εκθέσεις όλου του κόσμου και καθόλου άδικα σαφώς. Ζωγραφίζοντας αντικείμενα (καρέκλες, κομοδίνα, δωμάτια κλπ) αλλά και ανθρώπους μας δημιουργεί μια δισδιάστατη πλάνη που την αποτυπώνει μέσω της φωτογραφίας. Τόνοι και χρώματα που θυμίζουν λίγο Van Gogh, μαυρα περιγραμματα που θυμιζουν εξπρεσιονισμό και στοιχεία που παραπέμπουν σε ένα «μεταφυσικό» ρεαλισμό -όπως το έντονο βλέμμα μιας γυναικας- συνθέτουν ένα μοναδικό θέαμα.
Αξίζει να το δείτε: Your body is my canvas | Alexa Mead
Πότε η Τέχνη γράφεται με κεφαλαίο…Vol.1
της Νεφέλης Καββαδά
Πώς να ξεχωρίσουμε την Τέχνη από τον βούρκο της τέχνης;
Τι πρέπει τελικά να πιστέψουμε για τη μοντέρνα τέχνη; Κρύβεται μέσα της η Μεγάλη Ομορφιά ή είναι απλά ένα κόλπο του καπιταλιστικού συστήματος που θέλει συνεχώς να δημιουργεί ψευδαισθήσεις στον ιερό -για μερικούς- βωμό του χρήματος;
Παλαιότερα, είχα βρεθεί να κοιτάζω μπερδεμένη ένα έκθεμα στο TATE. Είμαι εγώ που δεν το καταλαβαίνω ή μήπως όντως δε λέει τίποτα παραπάνω από το να κοροϊδεύει όλους εμάς αφιερώνουμε χρόνο στην ανακάλυψη του νοήματος του έργου;
Συχνά οι καινοτομίες -όχι μόνο στην τέχνη- τίθονται υπό αμφισβήτηση και τελικά δικαιώνονται και εκθιάζονται όπως τους αξίζει -βλέπε Vincent Van Gogh, κυβισμός Picasso. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτούμε πως πλέον αυτό δεν ισχύει τόσο. Οι κοινωνίες, ιδιαίτερα της Δύσης, που αυτοαποκαλούνται φιλελεύθερες και ανοιχτόμυαλες, δέχονται και προωθούν οποιαδήποτε καινοτομία, θέλοντας να συνεχίσουν να κρατούν τον παραπάνω τίτλο. Ουπς…λάθος… όχι οποιαδήποτε…Το βασικό και μόνο κριτήριο είναι το χρήμα. Πόσο θα πουλήσει η συγκεκριμένη ιδέα, πόσα λεφτά εισέπραξαν από τον «καλλιτέχνη». Έτσι, καταλήγουμε στην γνωστή σε όλους μας, εμπορευματοποιημένη τέχνη που τελικά μπορεί να έχει και κάποια αγνά στοιχεία, αλλά σίγουρα δεν είναι εξ’ ολοκλήρου τέχνη.
Το ερώτημα λοιπόν που θέτω είναι: Πώς θα ξεχωρίσουμε τα καλά από τα κακά στοιχεία; Πώς θα ξεχωρίσουμε την Τέχνη από τον βούρκο της τέχνης;
NAVINE G.KHAN-DOSSOS: Με το ‘να πόδι στη Δύση και με τ’ άλλο στην Ανατολή
Της Νεφέλης Καββαδά
Ισλάμ – Δύση. Δυο διαφορετικοί κόσμοι.. Ένταση, πόνος, αντιθέσεις, πόλεμος… τέχνη;
Συνδυάζοντας την δυτική θεωρητική γνώση και την ισλαμική τεχνη, η Khan-Dossos σε μια προσπάθεια μελέτης της πολύπλοκης αυτής σχέσης, δημιουργεί έργα μιας ιδιαίτερης δυναμικής. Γεωμετρικά, αφαιρετικά, επαναλαμβανόμενα μοτίβα, συνθέτουν την κεντρική ιδέα του εκάστοτε έργου, διατηρώντας την αίσθηση της ανεικονικότητας και της αμεσότητας.
Παλιότερα στο Λονδίνο και πλέον στην Αθήνα, επιδιώκει κοινωνικές ανατροπές μέσω των εικαστικών της παρεμβάσεων, τοποθετώντας τον εαυτό της σε μαχητική θέση. Λαμπρό παράδειγμα αποτελεί το project της Imagine a Palm Tree που στεγάζεται στο Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης. Μια τεράστια τοιχογραφία που συντέθηκε τόσο από την ίδια όσο και απο τους επισκέπτες του χώρου και κοσμεί την ταράτσα – χώρο εκδηλώσεων του αντίστοιχου χώρου.
Blanca Miro: άρωμα Ισπανίας
της Νεφέλης Καββαδά
Εκεί όπου μινιμαλισμός συναντά τον Pablo Picasso και εμπνέεται από τον David Hockney…
Λιτή αλλά λακωνική. Λίγες γραμμές είναι αρκετές για την Blanca Miro να δώσει ζωή και υπόσταση στις ξεχωριστές φιγούρες της. Τα σχέδιά της έχουν κάτι από μινιμαλισμό, λίγο από γραμμικά σκίτσα Picasso καθώς και ένα άρωμα από μοντερνισμό, αντανακλώντας τις σύγχρονες κοινωνίες. Η ιδιαίτερη αισθητική της έχει τη μαγική ιδιότητα να μας καθοδηγεί προς το νόημα της αποτύπωσης, αλλά παράλληλα να εμπνέει τόσο τη φαντασία μας στο να «συνεχίσουμε» το σχέδιο «συμπληρώνοντας» τα κενά βάσει της δικής μας αισθητικής, όσο και τη σκέψη μας για το σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι (π.χ. “selfie issues” ).
Η ζωή της στη Βαρκελώνη, o David Hockney, η ψυχεδελική μουσική, η κιθάρα, το ukulele συνθέτουν το ξεχωριστό ταπεραμέντο της Mirο και την καλλιτεχνική της ταυτότητα. Η γυναικεία σιλουέτα είναι αυτή που κυριαρχεί στο έργο της, είτε ενταγμένη στο εκάστοτε πλαίσιο, κρατώντας πιστωτικές, βγάζοντας σέλφι, μέσα σε τυπικό ευρωπαϊκό σπίτι, απολαμβάνοντας ένα ποτήρι κρασί, είτε όχι έχοντας ως στόχο την ανάδειξη της ομορφιάς των μελών του γυναικείου σώματος. Το γεγονός ότι επιλέγει πάντα να τις αποτυπώνει γυμνές, προβάλει ένα δυναμισμό, μια υπόσταση με αυτοπεποίθηση, η οποία δεν είναι απλώς ενταγμένη στο περιβάλλον της, αλλά το διαμορφώνει. Πιθανόν, να είναι και μια μορφή ταύτισης της ζωγράφου με το έργο της.
Before I Die / Confessions
«Before I Die»
«Πριν πεθάνω θέλω να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο»
«Πριν πεθάνω θέλω να βρω κάποιον που θα με κάνει ευτυχισμένο»
«Πριν πεθάνω θέλω να ανακαλύψω το πάθος μου, που θα με κάνει να αφιερώσω τη ζώη μου σ αυτό»
«Πριν πεθάνω…»
Μερικές από τις χιλιάδες φράσεις που έχουν γραφτεί στους τοίχους του project: Before I Die της Candy Chang. Εμπνευσμένο από την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και τη βαριά συναισθηματική φόρτηση που υπέστη, η Candy φαντάζεται έναν διαδραστικό τοίχο όπου οποιοσδήποτε θα μπορεί να αποτυπώσει ανώνυμα τις βαθύτερες και ειλικρινεις επιθυμίες/στόχους του, δίχως να ανησυχεί για τα σχόλια άλλων. Αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία πόλων κοινωνικής μάθησης (καθώς και ο ίδιος ο τοίχος μιμείται το μαυροπίνακα των σχολικών τάξεων) που μας καλεί να μάθουμε, να εμπνευστούμε, να εκφραστούμε, να γνωρίσουμε τους γύρω μας αλλά και κομμάτια του ίδιου μας του εαυτού, μα κυρίως να αφουγκραστούμε τον παλμό της πόλης μας.
The Magic World of Art 